Ontwikkeling huizenprijzen Curaçao; huizenprijzen exploderen

juni 2025

De laatste jaren zijn de huizenprijzen op Curaçao extreem hard gestegen. Financieel interessant voor buitenlandse eigenaren en beleggers, maar voor de lokale bevolking wordt het steeds moeilijker om een betaalbaar huis te vinden. Bedenk daarbij, dat het gemiddelde bruto maandsalaris van de lokale bevolking op het eiland ongeveer 1700 euro bedraagt.

Volgens het nieuwsplatform Caribisch Netwerk zijn de huizenprijzen in het middensegment de afgelopen 3 jaar verdubbeld of zelfs verdrievoudigd.

In afgelegen gebieden als Westpunt en Bandabou worden nu huizen voor bijna 1 miljoen Caribische gulden (481.000 euro) verkocht, terwijl die in 2021 nog gemiddeld 340.000 Caribische gulden (163.000 euro) waard waren.

Ter vergelijking. Dergelijke huizen in die gebieden op Curacao gingen in 2010 nog voor maar 113.000 Caribische gulden (54.000 euro) van de hand. Dat is bijna een vertienvoudiging in slechts 15 jaar tijd.

Fred Wight, makelaar op het eiland, bevestigt deze tendens. „Populaire plaatsen als Punda of Jan Thiel zijn bijna helemaal volgebouwd. Daar is geen kavel meer te vinden. Daardoor stijgen de prijzen ook in andere gebieden van Curaçao.

De verwachting onder makelaars is, dat buitenlandse kopers en investeerders zich ook op de wat meer afgelegen gebieden gaan richten.

Vooral Amerikanen, Canadezen, Nederlanders, maar bijvoorbeeld ook mensen uit Zuid-Amerika richten steeds meer hun vizier op Curaçao

Huizen vooral voor toeristen

Omayra Leeflang, voormalig politica en minister op het eiland, deelt de zorgen van de lokale bevolking. Ze zegt dat er ‘bij het leven’ wordt gebouwd. „Ik zie overal vrachtwagens met bouwmaterialen rijden.”

Volgens haar zijn de huizen die gebouwd worden vooral bedoeld voor toerisme, niet voor de lokale bevolking. „Investeerders willen alles opkopen in deze oververhitte huizenmarkt. Maar waar moeten al die mensen wonen die de huizen bouwen? Er moet snel beleid komen.”

Volgens haar zou het al helpen als huizen alleen gebouwd mogen worden voor mensen die er daadwerkelijk gaan wonen. Dat zou via vergunningen geregeld kunnen worden. „Geef voorrang aan mensen die zelf een woning willen bouwen.”

In vergelijking met Aruba heeft Curacao nog gebieden die natuurrijk en amper bebouwd zijn. De economie van het eiland werd hard geraakt door de corona-epidemie. Sindsdien weten steeds meer toeristen, ook uit Noord-Amerika, Willemstad te vinden. Dat geldt nu ook voor beleggers en gefortuneerden die hunkeren naar een Caribische pied-à-terre.

De roep om regulering klinkt steeds luider.

Zusterlanden als spiegel: Aruba en Bonaire

De koers van Curaçao dreigt dezelfde kant op te gaan als die van Aruba en Bonaire. Op Aruba is sinds de jaren 80 langzamerhand sprake van een structurele kloof tussen woningvoorraad en lokaal inkomen. Velen trekken noodgedwongen bij familie in, wonen in gedeelde huurhuizen of verlaten het eiland. De roep om regulering klinkt daar steeds luider, mede gevoed door sociale onrust en het afkalven van woonzekerheid over de laatste 40 jaar.

Op Bonaire voltrok zich in een veel kortere tijd, in 15 jaar, sinds het eiland een BES gemeente werd, een vastgoedverschuiving waarbij de meerderheid van de woningen in handen is gekomen van niet-inwoners. Wijken zijn getransformeerd tot toeristische zones met vakantieappartementen, terwijl lokale bewoners structureel buiten de markt vallen. Op Curaçao lijkt de transformatie in amper een kleine 10 jaar te gebeuren. Beide eilanden dienen als waarschuwing: laat woningbeleid geen bijzaak worden.

Buitenlandse modellen als inspiratie

Curaçao staat hierin niet alleen. Ook elders in de wereld is deze problematiek onderkend. Spanje, Zwitserland, Oostenrijk en Canada voerden al ingrijpende maatregelen door. In Spanje moet sinds april 2025 elke toeristische verhuur eerst goedgekeurd worden door 60% van de mede-eigenaars in een appartementencomplex. Ook geldt een registratieplicht en hogere overdrachtsbelasting voor buitenlandse kopers. Barcelona heeft zelfs een verbod op nieuwe Airbnb-licenties ingevoerd. Zwitserland kent sinds de jaren ’80 de Lex Koller, die restricties oplegt aan niet-residenten: zij mogen slechts één woning kopen van maximaal 250 m² en moeten die minimaal vijf jaar aanhouden voor doorverkoop. In Oostenrijk geldt in veel regio’s een volledig verbod op aankoop door buitenlanders zonder permanente verblijfsstatus. Ook zijn speciale commissies ingesteld die elke aankoop toetsen op maatschappelijk belang.

Canada, tenslotte, voert in British Columbia een ‘Speculation and Vacancy Tax’ van 2% op de getaxeerde waarde van woningen die niet permanent bewoond of langdurig verhuurd worden. Het resultaat: 26% minder beleggingsaankopen in drie jaar tijd. Deze maatregelen ontmoedigen speculatief bezit en beschermen de lokale woonfunctie zonder buitenlandse investeringen af te stoten.

Bron : https://caribischnetwerk.ntr.nl/

Meer weten over emigreren en/of aankoop van onroerend goed op Curaçao ?

Lees er alles over in het handboek Wonen en kopen op Curaçao

De juridische, fiscale en financiële handleiding voor Emigratie en/of Aankoop van onroerend goed op Curacao

https://www.eenhuisinhetbuitenland.nl/a-74261352/curacao/wonen-en-kopen-op-curacao-2022/#description

Ontwikkeling huizenprijzen Curaçao; huizenprijzen exploderen

Volgens het nieuwsplatform Caribisch Netwerk zijn de huizenprijzen in het middensegment de afgelopen 3 jaar verdubbeld of zelfs verdrievoudigd.

In afgelegen gebieden als Westpunt en Bandabou worden nu huizen voor bijna 1 miljoen Caribische gulden (481.000 euro) verkocht, terwijl die in 2021 nog gemiddeld 340.000 Caribische gulden (163.000 euro) waard waren.

Nieuwsbrief

eenhuisinhetbuitenland